تاریخ

طرابلس توسط فنیقی ها در قرن هفتم پیش از میلاد مسیح بنا شد؛ آنها این شهر را اویی نام گذاشتند.بعد از فنیقی ها، سیرنایک ها شهر را به تصرف در آوردند. با سقوط حکومت سیرنایک ها، کارتاژی ها اداره شهر را در دست گرفتند. بعد از کارتاژی ها نیز طرابلس به امپراتوری روم منضم شد. رومی ها نام رجیودیس نتکا را بر شهر گذاشتند. در سده سوم میلادی نیز رومی ها نام تریپولیتانا را برای آن انتخاب کردند. این نام به دلیل پیوستن نواحی شهری اویی، سابراتا و لپیتس به یکدیگر، بر آن نواحی اطلاق شد. این نواحی در آن زمان تحت عنوان یک استان اداره می شدند. طرابلس نیز مانند سایر نواحی شمال آفریقا درقرن هشتم به تصرف مسلمانان درآمد.سال ها بعد ترکان عثمانی طرابلس را طی حمله ای ضمیمه قلمرو این امپراتوری کردند. در زمان حاکمیت عثمانی، لیبی تحت نام استان ولایت اداره می شد؛ استان ولایت به وسعت لیبی امروزی در سواحل جنوبی دریای مدیترانه و میان کشورهای مصر و تونس قرار داشت.

در سال ۱۵۱۰ میلادی طرابلس به تصرف دون پدروناوارو، یکی از فرماندهان نظامی اسپانیا درآمد. در سال ۱۵۲۳نیز به شوالیه های سن ژان واگذار شد؛ آنها پیش تر، از پایگاه خویش در جزایر رودس بیرون رانده شده بودند، اما حکومت شوالیه ها در جزایر رودس به مصداق دولت مستعجل بود، زیرا آنها پس از مدت کوتاهی و در سال ۱۵۵۱ شهر را به ترک ها تسلیم کردند.

احمد کارامانلی از پاشایان ترک که بر طرابلس و لیبی حکم می راند، لقب بی را از آن خود کرد و از این طریق لیبی به استقلال نصف و نیمه ای دست یافت.او همچنین توانست حکومت بر طرابلس را در خاندان خود موروثی کند. این وضعیت تا سال ۱۸۳۵ ادامه پیدا کرد. در این سال مجدداً امپراتوری عثمانی در طرابلس اوضاع را به نفع خود تغییر داد. پاشای جدید در مقام نائب سلطان قدرت یافت و لیبی مجدداً به یکی از ولایات تحت حاکمیت مستقیم عثمانی تبدیل شد.

جنگ های طرابلس

در اوایل قرن نوزدهم، دولت طرابلس از کشورهای خارجی به ویژه ایالات متحده آمریکا جهت حفظ منافع دریایی آنها مبالغی را دریافت می کرد. همین امر سبب شد تا طی این سده، نائب السلطنه نشین لیبی دو بار با آمریکا وارد جنگ شود.در ماه مه سال ۱۸۰۱ پاشای حاکم بر طرابلس خواستار افزایش مبلغ پرداختی از سوی ایالات متحده آمریکا به منظور حفاظت از کشتی های این کشور در سواحل لیبی شد.

ایالات متحده تا آن تاریخ ۸۳هزار دلار به حکام طرابلس می پرداخت. درخواست پاشا پس از بررسی آن از سوی مقامات آمریکایی رد شد. متعاقب این امر ارتش آمریکا ناوگانی را به منظور محاصره دریایی طرابلس به منطقه شمال آفریقا فرستاد.با اعزام نیروهای آمریکایی به بندر طرابلس، به مدت چهار سال میان حکام عثمانی و نیروهای آمریکایی جنگ درگرفت. در سال ۱۸۰۳ و پس از غرق شدن کشتی فیلادلفیا کاپیتان ویلیام باینبریج به همراه تمامی ملوانان آمریکایی به اسارت درآمدند.

در نتیجه ویلیام ایتون به همراه ۵۰۰ مرد مسلح از اسکندریه جهت جایگزین کردن برادر پاشای لیبی به طرابلس اعزام شدند. برادر پاشای لیبی در تبعید به سر می برد و موافق شرایط آمریکایی ها بود. ایتون با حمایت کشتی های آمریکایی بندر درنا را به تصرف درآورد.

اندک زمانی پس از این نبرد پاشای طرابلس با پس گرفتن درخواست هایش و با گرفتن ۶۰ هزار دلار غرامت، قرارداد صلحی را با آمریکایی ها به امضا رساند.در سال ۱۸۳۵ و در جریان جنگ های داخلی لیبی، ترک ها از موقعیت استفاده کرده و مجدداً حاکمیت این اراضی را از آن خود کردند. در سال های ۱۸۴۲ و ۱۸۴۴ نیز شورش های خونینی علیه سلطه ترک های عثمانی به وقوع پیوست. متعاقب تصرف تونس در سال ۱۸۸۱ توسط نیروهای فرانسوی، عثمانی ها نیروی نظامی خود را به میزان قابل توجهی در طرابلس افزایش دادند.

به رغم انجام این تدابیر از ناحیه فرانسوی ها به استحکامات عثمانی در طرابلس ضربه ای وارد نشد و این ایتالیاییِ ها بودند که تحت لوای حفظ جان و مال شهروندان خود در طرابلس در سال ۱۹۱۱ به این شهر حمله کردند. در جریان نبرد میان ترک ها ایتالیایی ها، چهار کشتی عثمانی غرق شده و متعاقب آن ترک ها حاکمیت ایتالیایی ها بر طرابلس را به رسمیت شناختند.طرابلس تا سال ۱۹۴۳ در کنترل ایتالیایی ها بود و از آن سال به بعد تا زمان استقلال- در سال ۱۹۵۱  تحت سلطه بریتانیا اداره شد.

روزنامه همشهری